"De ouders van Vandeweeghe Michel, opgeeischt den 2 Décember 1916, hebben sedert begin Maart geen schryven meer bekomen van hun zoon. Zy zyn ongerust en denken dat hy gestorven zou zyn. "
Op de klacht van het Kortrijks stadsbestuur, gedateerd begin mei 1917, volgde een kort antwoord van de Duitse overheid. Michel was op 23 maart 1917 gestorven in Reville, Frankrijk.
Vanaf oktober 1916 werden duizenden Kortrijkzanen verplicht om zich in de König Wilhelmkaserne aan de Minister Vanden Peereboomlaan aan te melden als ZAB’er (Zivil Arbeiter Bataljon). Ze werden in goederenwagons weggevoerd om achter het front, in heel slechte omstandigheden, allerhande werk uit te voeren voor de Duitsers. Velen kwamen om.
Als eerbetoon heet de straat sindsdien de Weggevoerdenlaan. De regimentskazerne werd volledig vernield in 1944.
Op de hoek van de Burgemeester Felix de Bethunelaan en de Weggevoerdenlaan (toen heette die straat nog Minister Vanden Peereboomlaan) kocht het stadsbestuur in 1898 een perceel van 2 ha. De grond werd vervolgens aan de staat geschonken om er een regimentskazerne op te bouwen. In 1905 namen de Belgische militairen van het 2de Linieregiment hun intrek in de indrukwekkende nieuwe kazerne.
Ze kregen er een gedegen opleiding en training om in het leger dienst te doen. Voor veel jongens uit armere milieus was dit een kans om hun ontwikkeling bij te schaven en vb. beter Frans te leren, maar er heerste ook een keiharde discipline en ijzeren tucht.
Natuurlijk kreeg het gebouw tijdens WO I een andere functie. De Duitsers bezetten het pand en lieten hier de verplicht tewerkgestelde arbeiders uit heel de streek verzamelen om hen aan het werk te zetten achter de frontlijnen. Ze vertrokken in beestenwagens, met een schamel pakje gerief. Deze mannen ondergingen een triest lot. In zeer gevaarlijke omstandigheden moesten ze zwaar werk verrichten, zoals het aanleggen en verbeteren van wegen. Ze leden ontbering, honger en kou. De twee broers Cyriel en Georges Debaeremaker uit de Stasegemsestraat bijvoorbeeld stierven van uitputting. In hun valies werd nog gras gevonden waarmee ze hun honger hadden proberen te stillen.
Wist je dat het fenomeen van de ZAB.’ers nog altijd schromelijk onderschat wordt? Het trieste lot van duizenden Belgen was te vergelijken met dat van miljoenen Joden tijdens de Holocaust.
