“Het linnen is voortdurend gebezigt (…) ten gevolge van ontsmetting bij de typhuslijders.”
De Duitse Oberartz Horneffer (de kale man links op de foto) probeerde op die manier te “verklaren” dat op 1 augustus 1917, bij de ontruiming van het Onze-Lieve-Vrouwe hospitaal van Kortrijk, niet minder dan 242 dekens, 2998 lakens, 488 kussenslopen, 300 linnen strozakken en 350 handdoeken verdwenen waren.
In het Onze-Lieve-Vrouwehospitaal van Kortrijk arriveerden op 21 en 22 oktober 1914 al meer dan 350 Duitse gewonden. Tegelijkertijd met de aanvalsgolven aan het front zouden gewonden blijven toestromen. Ook gewonde krijgsgevangenen werden hier verzorgd (en bewaakt!). In 1917 bracht men een groot kruis op een witte achtergrond aan op het dak, om luchtaanvallen af te weren.
Naargelang de noden zich voordeden, kreeg het Onze-Lieve-Vrouwehospitaal meer of minder zieken of gewonden te verwerken. Dat konden natuurlijk gewonde militairen zijn, maar ook krijgsgevangenen of zieke dwangarbeiders.
In februari 1915 woedde een tyfusepidemie, die vele levens eiste. Ook het aantal schurftlijders nam toe. Wanneer er krijgsgevangenen in het hospitaal verpleegd werden, gebeurde er een strenge controle op de bezoekers als voorzorg tegen spionage. Toen de luchtaanvallen in aantal toenamen, brachten de Duitsers een groot kruis op witte achtergrond aan op het dak van het ziekenhuis. Er werd ook een grote bunker gebouwd aan de kant van de Budastraat, die na de oorlog gesloopt werd.
Wist je dat de eerste Duitse gewonden al aankwamen in het hospitaal op 17 oktober 1914? Kortrijk werd diezelfde dag ingenomen. De Duitse opmars naar de zee en naar de Westhoek was in volle gang. De patiënten waren infanteristen met pijnlijke… voeten, ten gevolge van de lange dagmarsen.
