“De enthousiaste dorpelingen begroetten hun bevrijders uitbundig. Het enige wat ze ons niet konden verschaffen, was eten of drinken.”
Deze laconieke vaststelling komt van de Engelse kolonel Lindsay, die in oktober 1918 in Aalbeke voorbijkwam. Het landelijke dorpje had vier lange jaren van uitbuiting en afzondering achter de rug. Enkel marktkramers mochten op dinsdagmorgen in Moeskroen hun schamele waren verkopen.
Op een bevolking van 2000 inwoners telde Aalbeke 20 dode militairen, 15 zieken en gewonden, 42 weduwen en wezen en 4 gevangenen. Maar het zwaarst werd de gemeente getroffen door de verplichte arbeid. Maar liefst 108 mannen werden opgeëist en weggevoerd. Het werk voor de Duitsers, meestal te verrichten net achter de frontlijnen in Frankrijk, was hard en gevaarlijk. De achtergebleven families probeerden wat voedsel en benodigdheden op te sturen, maar veelal kwamen die pakketten niet aan bij de ZAB’ers (Zivil Arbeiters Bataljon). Wie terug thuis kwam, was uitgemergeld. Dertien Aalbekenaars overleefden dit niet en daarvan liggen er zeven begraven op de Franse militaire begraafplaats van Pierrepont ( Meurthe et Moselle)
Het is bekend dat het Belgische leger in 1914 veel te klein was om weerwerk te bieden tegen de Duitsers. Toch mogen de inspanningen die het leverde niet onderschat worden. “België kon de oorlog niet winnen, maar het verhinderde wel dat Duitsland ‘m won!”, wordt wel eens gezegd. Daar hebben de eerste weken na de inval een belangrijke rol in gespeeld, toen in de buurt van Tienen hevig slag werd geleverd.
Op 18 augustus 1914 vielen de Duitsers daar onverwacht het 2de (later 22ste) Linieregiment van het Belgische leger aan. De militaire school van dit regiment bevond zich in Kortrijk, vandaar dat veel jongens uit de streek erbij ingedeeld waren. Er sneuvelden bijvoorbeeld 27 Kortrijkzanen in de slag van Sinte-Margriete-Houtem (grondgebied Oplinter).
Sergeant Maurice Mullier uit Aalbeke, een enig kind, vertrok als 18-jarige naar de oorlog en liet het leven in Oplinter op 18 augustus 1914. Hij ligt begraven op het kerkhof van Aalbeke.
Wist je dat het oorlogsmonument in Aalbeke verplaatst werd naar aanleiding van de heraanleg van de dorpskern in 2012?
